Een maand verder!

Een maand verder, en die maand ging snel! Vandaag is het precies een maand geleden dat ik alleen op het vliegtuig stapte in de richting van mijn woonplaats voor vijf maanden, Latvia. Ik ben trots op mezelf dat ik dit avontuur ben aangegaan. Natuurlijk wilde ik het al een paar jaar, maar dan ook nog echt gaan, is de uitdaging. En nu zit ik dan hier, op mijn eigen kamer, kijkend naar buiten waar je ogen verblind worden door de witte sneeuw en waar de zon alleen te zien is als je meer dan acht uur les hebt op de universiteit. Want die mis ik wel, de zon. Nou weet ik dat ze in Nederland ook niet vaak schijnt, maar in Letland zijn er in de winter wel echt bar weinig zon uren. Maar er is sneeuw, en daar kun je ook hele leuke dingen mee doen. Foto’s worden wel echt mooier, het is goede plaksneeuw, dus een sneeuwpop is binnen 10 minuten gebouwd én thuiskomen met dit ijzige weer is altijd fijn. Gelukkig kennen ze het woord ‘verwarming’ wel en kom je nooit binnen in een kamer vol met ijs. Het woord ‘WiFi’ is soms wel een beetje teveel gezegd, aangezien deze in het afgelopen weekend al een paar keer is weggevallen, fijn! Het brengt de studenten in de flat wel meer onder elkaar. ‘Oké, geen WiFi? Nou dan gaan we gezellig met z’n allen een filmpje kijken’. Dat was best wel gezellig, wijntje erbij en voilá, tja je bent toch in de omgeving van Fransen hé…

Wat ook na een maand gebeurd, zijn de plannen voor de rest van de vier maanden. En dan niet over school pratende, maar over de leuke reisjes die we gaan maken. Met de Erasmus studenten, maar ook de mensen die naar mij toekomen in Letland, woehoe! Afgelopen vrijdag zijn we begonnen met de hoofdstad, Riga. Het is ongeveer twee uurtjes met de bus (wel met WiFi), en dan sta je midden in het centrum van Riga. Schoenen kopen,stappen en slapen, dat was ons plan voor de vrijdag en zaterdag die we hadden ingepland. Het eerste omdat mijn andere schoenen lichtelijk kapot zijn gegaan hier door alle sneeuw, regen en vooral de afstanden die we moeten lopen. Maar ik heb nieuwe gevonden, ze zijn warm, hebben een goed profiel en waterdicht. Het tweede deel, het stappen, is zeker ook gelukt. Het welbekende Rockcafé hebben ze ook in Riga en daar is echt van alles te doen. Onder het genot van een cider biertje (erg goed in Letland, zeker eens proberen) tafelvoetbal spelen, biljarten en karaoke zingen, kan ik iedereen aanraden. Jammer dat mensen daarna wel weten wat een andere goede kroeg is, maar ze het niet kunnen vinden. Na twee uur in de sneeuw rond te hebben gelopen zijn we maar weer terug gegaan naar het Rockcafé. Wel onderweg een paar Nederlanders tegenkomen en na deze uitgebreid geknuffeld en gesproken te hebben, ging ik terug naar mijn Engelse wereld. Het laatste puntje, slapen, viel erg tegen. In een hostel, met vreemde mensen die later komen dan wij, of veel te vroeg weggaan om de bus te halen of mensen die te hard snurken. Laten we zeggen dat ik ongeveer 3 uur heb geslapen, in plaats van de 6 uren die mogelijk waren. Op zaterdag hebben we Riga een beetje ontdekt, maar niet al te veel. Het sneeuwde, was koud en mijn nieuwe schoenen zaten nog in de schoenendoos. Achja, we hebben het overleefd en zijn nu weer in Valmiera. Want er moet weer aan de studie gedacht worden.

Zo leef je van weekend naar weekend en van het ene avontuur naar het andere. Ook heb ik zin in de weekendjes die gepland zijn vanuit Nederland omdat ik in Letland zit. Met Pasen komen mijn lieftallige vriendinnetjes van de middelbare school langs en gaan we een gezellig weekend in Riga tegemoet. Met gelukkig een eigen appartement in plaats van de slapeloze nachten hostels. Een week later gaan we met een heleboel Erasmus studenten naar Tallinn, Helsinki en Stockholm. Drie steden, drie dagen, een paar honderd studenten en slechts één ferry. Eindelijk een echt uitstapje, zin in! Weer een week later komen twee lieve koormaatjes mij opzoeken, ook in Riga. Eveneens een appartementje geboekt met z’n drieën, dus het wordt geen zwaar weekend. Riga ontdekken, lekker eten en vooral gezellig bijkletsen in het Nederlands. Heerlijk! Want na al dat Engels deze maand, ben je soms gewoon even toe aan je moedertaaltje. Natuurlijk Skype ik genoeg met mensen en dan gaat het in het Nederlands, maar af en toe een real-life gesprek hebben met iemand in de taal waarin je je het beste kunt verwoorden, is fijn. Na al deze gezellig vriendinnenweekendjes komen natuurlijk ook nog mijn ouders en broer langs in het land van de Letten. Tussen Hemelvaart en Pinksteren zijn zij hier en ga ik ze laten zien wat er allemaal te doen valt. Ik ben benieuwd wat zij ervan vinden.

En zo is de WiFi weer terug en kan ik verder met het huiswerk voor de rest van de week. Ze houden hier van huiswerk en van presentaties. Alles waar je ook maar iets over kunt zeggen ‘in front of the class’ moet ook gepresenteerd worden, nice. Je hoort het al, lekker druk.
Voor nu laat ik het dus hierbij en laat ik over een paar weken wel weer iets van mij horen. Foto’s te vinden bij deze blog, zeker even naar kijken.

Uz redzēšanos, oftewel tot snel,

Annemiek